Samo crni orao može da napadne ovu vrstu na visokim planinama; a može i da otera mladunče u provaliju.

Relativno niska koza, nabijeno telo, kratke  noge. Žućkasto belo krzno, dugo i rutavo zimi, kraće leti; brada, bodežasti rogovi. Mužjaci odbacuju svoje runo od juna do sredine jula meseca, a ženke se mitare sve do sredine avgusta. Po broju prstenova na rogovima može se odrediti starost planinske koze. Prvi prsten se formira u uzrastu od 22–24 meseca, a svaki naredni prsten svakog narednog proleća. Dužina glave i tela je 50–70 inči (124–178 cm), visine ramena do 40 inči (100 cm), težina 176–308 funti (80–140 kg).

Sezona parenja od sredine novembra do sredine decembra; vreme gravidnosti je 6 meseci; 1–3 mladunčeta se rodi od sredine maja do sredine juna. Mužjaci i ženke su u odvojenim stadima do sezone parenja, koja nastupa obično u novembru ili decembru. Planinska koza nije prava koza. Njena “brada” nije prava brada jarca, već produžetak vratne grive. Aktivna je izjutra i uveče, a ponekad i tokom mesečinom obasjanih noći. Njeni papci su dobro prilagođeni strmim i stenovitim vrhovima i imaju oštar spoljni obod kojim se hvata za podlogu i elastično stopalo koje omogućava kretanje po strmom ili glatkom terenu.

Naseljava stenovite, planinske oblasti iznad visinske granice šume. Prirodno područje rasprostiranja: najviši vrhovi Jukona na Aljasci, Britanska Kolumbija, JZ Alberte, područja Vašingtona, Severnog Ajdaha i SZ Montane. Uspešno je naseljena u Oregonu, Nevadi, Utahu, Koloradu, Vajomingu i Južnoj Dakoti. Najveća brojnost je u Britanskoj Kolumbiji – oko 100.000.

Izvor:veterina.info

Planinska koza spada u najspretnije životinje