Voćke koje imaju manjak kalijuma od potreba gube lisnu masu, imaju slabije razvijen koren, manje su otporne na sušu i plodovi nemaju dobar kvalitet.

Kalijum ima važnu ulogu u životu voćaka, naročito u njihovom vegetativnom razvitku, pa je sasvim prirodno što se u slučajevima nedovoljnih količina ovog elementa u zemljištu u pristupačnim oblicima, kod voćaka javljaju uočljivi, a neretko i upadljivi morfološki i fiziološki poremećaji, ponekad sa veoma nepovoljnim posledicama. 

Jedna od najupečatljivijih simptoma kada je manjak kalijuma jesu ubrzane faze cvetanja i listanja, ali su cvetovi normalno razvijeni. Do juna vegetacija je normalna, ali tada se na lišću javljaju karakteristični simptomi – ono je najpre plavkasto zeleno po ivici i između nervature, može da bude i hlorotično, a kod pojedinih voćaka primećuje se i purpurna nijansa. Po obodu list se nabora i savija ka licu, a kasnije ove ivice nekrotiraju, te izgledaju kao ožegotine. Takođe često se obrazuje suviše cvetnih pupoljaka; koren se slabije razgranjava, a i otpornost voćaka prema suši, mrazu, parazitnim gljivama i štetočinama je značajnije umanjena.

Ovakvi simptomi manifestuju se na lišću voćaka pri nedostatku kalijuma pogotovo u sušnim godinama i u aridnijim predelima. U kasnijem stupnju vegetacije kada je manjak kalijuma ožegotine ivica lišća javljaju se u manjoj meri, ali je lišće osetno sitnije. 

Manjak kalijuma kod voćaka
U slučajevima većeg nedostatka kalijuma, mogu se osušiti čak i vrhovi letorasta. U nekim primerima, pri dovoljnoj bujnosti voćaka, u dužem trajanju vegetacije ogoljeni vrhovi letorasta i grana mogu ponovo listati, što celokupno stablo čini znatno osetljivijim prema mrazevima, koji ih tada redovno ugrožavaju.

Međutim, nekrozu ivice lišća, i njihovo prerano otpadanje mogu izazvati i drugi činioci, kao što su povrede korenovog sistema, preterana vlažnost zemljišta u kom se koren razvija sa stagnirajućom vodom koja se održava duže vremena, toksično delovanje pesticida, suviše jak i dugotrajni vetar, postojanje izvesnih bolesti i drugi činioci.

Nedostatak kalijuma izaziva naročito nepovoljne promene na plodovima.

Slabije se razvija seme, što se može jače odraziti na otpadanje plodova i osetno smanjenje rodnosti zasada. Plodovi koji se održe imaju nezreo izgled, često su dosta slatki, ali bez karakteristične arome, sa drvenastom ili sunđerastom konzistancijom mezokarpa.

Utvrđeno je (Wallace, Hill, Davis) da pojedine vrste voćaka nejednako reaguju na nedostatak kalijuma: jabuke i ogrozd su vrlo osetljivi, maline – srednje do vrlo osetljive, dok šljive i kruške su slabo osetljive. U ovom pogledu dolazi do manjeg ili većeg uticaja i biološke osobine sorti s jedne i hipobiota sa druge strane. S ovim u vezi, zanimljivi su rezultati ispitivanja Kwonga i Fischera, koji su utvrdili da se pri deficitu kalijuma u lišću akumuliraju azotna jedinjenja. Usled toga se povećavaju i količine aminokiselina: arginina, glutamina, serina, asparagina, histidina, lizina, prolina, valina i pitekalne kiseline, što umnogome izaziva biološke i fiziološke poremećaje u voćkama.

Zato se moramo rukovoditi analizama zemljišta i folijarnim nedostacima kalijuma u voćkama i pravovremeno reagovati odgovarajućim đubrenjem, kao i korekcijom postojećih činioca nedostatka ovog makroelementa.

Izvor:agroinfonet.com

Nedostatak kalijuma kod voćaka slabi koren i lisnu masu