Kroz istoriju bili su poznati po svojoj hrabrosti kao ratni konji, i plemstvo ih je cenilo. Španska vlada je ovu pasminu koristila kao diplomatsko oružje, i kraljevi širom Evrope jahali su i posedovali španske konje. Tokom 19. veka, rat, bolesti i ukrštanje su dramatično smanjili veličinu krda, i uprkos izvesnom oporavku u kasnom 19. veku, trend se nastavio i početkom 20. veka.

Izvoz ovih konja iz Španije je bio ograničen sve do 1960-ih godina, od kada rasa počinje da se širi po celom svetu. U 2010. godini je bilo registrovano oko 185000 andaluzijskih konja širom sveta.

Andaluzijski pastuvi i uštrojeni konji dostižu visinu grebena oko 156 cm i telesnu masu od 512 kg, dok kobile dostižu 154 cm i telesnu masu od 512 kg. Ovi konji su elegantni i snažni. Glava je srednje dužine sa ravnim ili blago izbočenim profilom. Vrat je dug i širok, grudi masivne, ledja kratka i široka, zadnje noge jake, sa dobro zaobljenim sapima. Griva i rep su bujni i dugi ali na nogama nema previše dlaka. Najčešće je sive boje, a zastupljeni su i dorat, vranac, ridjan i šarac.

Andaluzeri su poznati po svojoj inteligenciji, osjetljivosti i poslušnosti. Kada se tretirju sa poštovanjem brzo uče i veoma su kooperativni.  Zbog svoje gradje nisu pogodni za brzinske trke ni preponsko jahanje pa se uglavnom koriste u dresurnom jahanju i kao cirkuski konji. Kretanje andaluzijskih konja je izduženo, uzdignuto, ritmično i skladno, sa ravnotežom zaokruženosti i kretanja napred. Loše uzdignuće, nepravilan tempo i prekomerno krivljenje (bočno kretanje nogu od kolena prema dole) standardi pasmine obeshrabruju. Andaluzijci su poznati po svojoj spretnosti i sposobnosti da brzo nauče teške poteze, poput napredne kolekcije i okretanja na bedrimra

Andaluzer ima značajnu ulogu u razvoju mnogih rasa konja širom svjeta. Najpoznatije rase nastale na bazi ukrštanja sa andaluzijskim konjem su lipicaner, holštajn, mustang, engleski punokrvni, kanadski.

Izvor:veterina.info

Andaluzujac, poznat kao čistokrvni španski konj